Ας ήταν να ερχόσουν ξανά.
να μ' εύρισκες στο πουθενά
στο μηδέν που με άφησες
για τελευταία φορά
Τα φτερά σου ν' ακούμπαγα
το χέρι να μ' άγγιζες.
Κι ας ήταν ουρανός
προορισμός
με τα πόδια να πάμε
ΜΑΖΙ
Ας ήσουν Εσύ
στα βλέφαρά μου κρυμμένος
δάκρυ να μη γινόσουν
δροσοσταλιά στη γη
Χαρά μου.
Μείνε όσο μένω
κοιτώ κι ανασαίνω
Ό,τι θέλεις να μου γυρέψεις
πριν ξημερώσει σε περιμένω
να με γελάσεις μ' ένα σου γέλιο
την μοναξιά μου να κλέψεις.
Η ευλογία του Έρωτα
17 Αυγ 2009
Ένα «ενήλικο» λογοτεχνικό κείμενο. Μια αριστουργηματική διείσδυση στον φόβο της μοναξιάς, στην έννοια της μόνωσης στην ψυχή μιας γυναίκας -ίσως και ενός άνδρα. Αυτό ένας άντρας μπορεί να μας το πει.
'Ένα αφήγημα αληθινό στην διαδρομή μιας ζωής, εντός ή εκτός διαδικτύου- με ηρωίδα την ανήλικη ψυχή μας
που Μόνο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου